Hier in Afrika zijn veel dingen slecht geregeld of niet geregeld. We leren daar mee omgaan, soms irriteren we ons eraan, maar het heeft ook z’n charmes. Totdat we op de veerboot van Kinshasa naar Brazzaville stonden. Daar ging het voor ons te ver. Daar was de chaos compleet en de arme bevolking de dupe. Ze werden de veerboot op en af geslagen, geschopt en geduwd. Ze moesten, naast het geld voor een ticket, extra smeergeld betalen om aan boord te komen en de mensen die dat niet konden of wilden werden zonder pardon teruggestuurd.
Zodra de veerboot aankomt probeert iedereen er als eerste op of af te komen en eenmaal op de veerboot gaat iedereen aan één kant staan, de kant waar ook alle auto’s heen gedirigeerd zijn en waar dus al het gewicht is.
We hebben gezien dat een blinde man zijn begeleidster kwijtraakte doordat een bewaker van de veerboot op hem in begon te meppen. Een jongen met een enorme lading goederen op zijn nek, die hij met z’n handen in bedwang moest houden, werd van achteren beroofd van zijn heuptasje door een andere bewaker van de veerboot.
In godsnaam, breng systeem aan en doe wat aan de corruptie! Zet wat hekken neer, laat mensen in een rij wachten en ze hoeven niet meer als beesten die veerboot op en af gedreven te worden. Vreselijk.
Na een avondje erg foute kroeg in Matadi besloten we de volgende dag lekker vroeg te rijden zodat we bijtijds in Kinshasa aan zouden komen. Helaas was er één of andere oefenoptocht in Matadi waardoor de weg naar Kinshasa afgesloten was. Maar uiteindelijk, na heel lang rondrijden en nog langer stilstaan in de files, vonden we gelukkig een sluiproute waarmee we de stad uitkwamen.
[photopress:DSC_6098.JPG,thumb,pp_image] [photopress:DSC_6070.JPG,thumb,pp_image][photopress:DSC_5867.JPG,thumb,pp_image]
De weg naar Kinshasa was mooi, maar droger dan we hadden verwacht. Het probleem met de weg was echter dat het voor geen meter opschoot. De smalle asfaltweg kronkelde door een gebergte waardoor inhalen onmogelijk was en we de helft van de tijd achter aftandse, walmende en niet onderhouden vrachtwagens moesten rijden. We werden dan ook nog eens non–stop aangestaard door de dertig lifters op het dak van de vrachtwagens die precies bij ons naar binnen konden kijken.
Om de paar kilometer was er een dorp waar we iedere keer dwars doorheen moesten rijden, met de nodige opstoppingen, corrupte politiechecks en hordes verkopers die met alle geweld een kip of trosje bananen aan ons wilden verkopen.
Uiteindelijk was het dus bijna donker toen we Kinshasa inreden en na even zoeken de protestante missie vonden waar we mochten kamperen.
De missie lag in een goede wijk vanwaar je gemakkelijk de stad in kon lopen om wat boodschappen te doen en rond te kijken.Toch een gaaf gevoel om door Kinshasa te struinen!
Omdat we vanuit Nederland zoveel berichten kregen over ‘onze jongens’ besloten we die zaterdag ons best te doen om ergens de EK wedstrijd Nederland – Rusland te kunnen zien. Vanuit een terrasje besloten Peter en Floris op verkenning uit te gaan, maar binnen een halve minuut stonden ze alweer naast ons tafeltje. Op straat was een vechtpartij uitgebroken tussen een aantal hard schreeuwende vrouwen in minirok en de politie kwam net aangescheurd toen Peter en Floris langs kwamen lopen. Toen er ook nog eens vier agenten met machinegeweren de auto uit stormden, besloten ze dat het toch niet helemaal het goede moment was om als toerist eens lekker rond te lopen. Deze actie weerhield ons er ook van om na de wedstrijd, toen ‘ onze jongens’ verloren hadden, de straat op te gaan om te gaan rellen.
Na een lange nachtrust, een stevig ontbijt en wat warming-up oefeningen begaven we ons op maandagochtend naar de haven om de beruchte overtocht naar Brazzaville te maken.
Met ons is het uiteindelijk goed gekomen. Floris en ik waren voor de hele overtocht, inclusief belastingen, niet-bestaande belastingen en smeergeld, ongeveer 130 USD kwijt en met dat resultaat waren we tevreden. Peter en Nicole moesten iets minder betalen, maar die hebben ook een kleiner voertuig. Doordat we met z’n vieren waren kon er steeds iemand achter ‘ de man met de paspoorten’ aanrennen, iemand achter ‘ de man met de carnets’ en konden we tegelijkertijd de voertuigen in de gaten houden. Het probleem bij grenzen en havens (en dat hadden we deze keer dus dubbel op) is dat het altijd ontzettend veel ongure en onbetrouwbare types aantrekt, naast alle corrupte ambtenaren die er sowieso werken. Een paspoort afgeven aan de verkeerde kan je dus goed in de problemen brengen en je een hoop geld kosten.
Ergens in de middag kwamen we aan bij de grote katholieke missie van het prettige en relaxede Brazzaville. Na een nachtje daar te hebben gekampeerd vonden Peter en Nicole bij toeval een leukere kampeerplek ergens anders, op de parkeerplaats van een Vietnamees restaurant en hotel. Op de ‘ kampeerplek’ verblijven meerdere reizigers; een Engels stel dat met een landrover van Engeland naar Zuid – Afrika rijd, een Amerikaan op een motor die dezelfde route als ons rijd, alleen dan de andere kant op en een Zuid – Afrikaan die op de fiets (!) van Zuid-Afrika naar Marokko rijd. Ook Peter en Sabine zijn gistermiddag hier gearriveerd en met een groep van tien reizigers vermaken we ons erg goed.
Het Vietnamees eten is ontzettend lekker en een welkome afwisseling. De eigenaren zijn bovendien erg vriendelijk en behulpzaam en laten ons hier gratis verblijven. Helemaal goed dus!
[photopress:DSC_6008.JPG,thumb,pp_image] [photopress:DSC_6007.JPG,thumb,pp_image] [photopress:DSC_6006.JPG,thumb,pp_image]
Inmiddels hebben we onze visa voor Gabon en Cameroen op zak en zijn we klaar om Congo verder in te rijden. Morgenochtend vertrekken we vanuit Brazzaville, zodat we vanmiddag nog de tijd hebben om van de leuke en rustige stad te genieten.
GPS # S 4 ° 16.401′, E 15 ° 16.662′